“据<i></i>秦帝本身<i></i>赋<i></i>极高，<i></i><i></i>二十便突破化虚境，论<i></i>赋，甚至比杨十七等<i></i><i></i>强！”

“<i></i><i></i>祈祷秦帝别<i></i>吧，否则<i></i>果<i></i>堪设<i></i>。”

宴<i></i><i></i><i></i>宾客议论纷纷，毕竟<i></i><i></i><i></i>才宴<i></i>，<i></i><i></i>难免<i></i>联<i></i><i></i>秦帝。

虽<i></i><i></i>场几乎聚集<i></i>南域<i></i>族<i></i>顶尖<i></i><i></i>批<i></i>才，<i></i><i></i>秦帝比<i></i><i></i>，<i></i>弱<i></i><i></i>止<i></i>筹。

秦帝简直<i></i><i></i><i></i>！

<i></i><i></i>宾客<i></i><i></i>声讨论<i></i>，许<i></i>佑再次被杨十七抓住，<i></i>拳直接迎<i></i>砸<i></i>许<i></i>佑<i></i>脸<i></i>，鲜血飞溅，其身体更<i></i><i></i><i></i>炮弹般倒飞<i></i><i></i>，直接飞<i></i>圣龙酒楼。

按照先<i></i>孙麟<i></i><i></i><i></i>规则，飞<i></i>圣龙酒楼<i></i>算输。

“快<i></i><i></i><i></i>许公<i></i><i></i>否受伤。”孙麟连忙喊<i></i>，<i></i><i></i>充满<i></i>鄙夷，废物<i></i><i></i>废物，败<i></i><i></i><i></i>快。

宾客<i></i><i></i><i></i>相觑，先<i></i>今<i></i>悔<i></i>剑让杨十七<i></i>敢<i></i>弹，让<i></i><i></i><i></i>禁<i></i>轻杨十七，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>杨十七轻松击败许<i></i>佑，<i></i><i></i>忍<i></i>住倒吸<i></i>口凉气。

杨十七<i></i>底<i></i><i></i>强？

今<i></i>悔<i></i>达<i></i><i></i>怎<i></i><i></i>高度？

“十七贤弟确实厉害。”孙麟<i></i>杨十七笑<i></i>，听<i></i>杨十七稚嫩俊<i></i><i></i>脸蛋<i></i>露<i></i>洋洋<i></i><i></i><i></i>笑容。

“孙麟，<i></i>敢<i></i>吗？”杨十七挑衅<i></i><i></i>向孙麟笑<i></i>，甚至<i></i>勾<i></i>指头，轻蔑<i></i>味表露<i></i>疑。

<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>目光齐刷刷<i></i><i></i>向孙麟，站<i></i>祝妍卿身旁<i></i>孙麟满脸微笑，<i></i>骄<i></i>躁<i></i>笑<i></i>：“既<i></i><i></i>此，<i></i><i></i>兄<i></i><i></i>十七贤弟切磋<i></i>番。”