<i></i><i></i>幕<i></i><i></i>黑衣<i></i>皱眉，即便<i></i><i></i><i></i>罗至仙境<i></i>修<i></i>，<i></i><i></i><i></i>穿<i></i><i></i>此法<i></i>玄奥。

“醒<i></i>吧，悟空，<i></i><i></i><i></i>再战。”

<i></i><i></i>淡声<i></i>，语气慈悲，仿佛<i></i>唤醒新<i></i>儿。

话音落<i></i>，孙悟空<i></i>身体<i></i>始颤<i></i>，很快铁<i></i>具<i></i><i></i>双眼猛<i></i>睁<i></i>，两<i></i>血光迸<i></i>，洞穿云霄，<i></i>双腿<i></i>瞪，<i></i>空翻落<i></i>，砸<i></i><i></i><i></i>塌陷。

“杀……”

孙悟空低声咆哮<i></i>，<i></i><i></i><i></i>股寒风刮入数十万佛门弟<i></i><i></i><i></i><i></i>，让<i></i><i></i><i></i>鸡皮疙瘩。

<i></i><i></i><i></i>敢交头接耳，<i></i><i></i>敬畏、嘲讽、戏谑、<i></i><i></i><i></i>仰望<i></i>灵山<i></i><i></i>孙悟空。

<i></i>身皮肉染<i></i>血色，<i></i>连铁<i></i>具<i></i>沾满<i></i>斑斑血迹，此刻<i></i>孙悟空浑身透露<i></i><i></i>股暴戾、苍凉<i></i>气质。

仿佛<i></i>荒<i></i>老，<i></i><i></i><i></i>再战。

“<i></i><i></i><i></i>齐<i></i><i></i>圣。”黑衣<i></i>喃喃<i></i>语。

<i></i><i></i><i></i>感叹，<i></i><i></i>算<i></i>抓<i></i><i></i><i></i>根<i></i>苗<i></i>。

孙悟空转身<i></i><i></i>雷音寺，半跪<i></i><i></i>，沉默<i></i>语，<i></i>似傀儡。

<i></i><i></i><i></i><i></i>再<i></i>话，黑衣<i></i><i></i>顾<i></i><i></i><i></i><i></i>棵老树<i></i>盘坐，<i></i>始练功，等待<i></i>秦<i></i>庭<i></i><i></i><i></i>。

……

<i></i>转眼，半<i></i><i></i>间匆匆<i></i><i></i>。

<i></i>秦<i></i>庭浩浩荡荡<i></i><i></i>军<i></i>路横扫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>处王<i></i>战栗、皇朝败降，毫<i></i>费劲。

“吾乃刑<i></i>，特<i></i>投拜陛<i></i>！”