?“魂飞魄散？怎<i></i>回<i></i>？”

秦君皱眉问<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>杀命运<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>通<i></i>命运<i></i><i></i><i></i>解命运。

<i></i><i></i><i></i><i></i>厮竟<i></i><i></i>魂飞魄散！

幽王<i></i>奈<i></i>：“听<i></i><i></i>，命运似乎抛弃<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>命数被命运掐断，<i></i><i></i><i></i><i></i>活<i></i><i></i><i></i>久。”

命运！

幽王曾经<i></i>信命运，<i></i>今算<i></i>信<i></i>。

原<i></i>世间真<i></i>命运。

“被命运抛弃？”

秦君<i></i>神<i></i><i></i>，命运<i></i><i></i>便<i></i>玄火镜<i></i>飞<i></i>，此刻<i></i><i></i>浑身焦黑，头<i></i>凌乱，<i></i><i></i><i></i>鬼<i></i>鬼<i></i>模<i></i>，与<i></i><i></i>倨傲<i></i><i></i>相比，判若两<i></i>。

命运<i></i><i></i>双臂环抱<i></i>，身<i></i>紧紧蜷缩，颤声<i></i>：“杀<i></i><i></i>吧……”

<i></i>玄火镜<i></i><i></i><i></i><i></i>，已经抹<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>求<i></i>欲，<i></i><i></i><i></i><i></i>快点死<i></i>。

秦君冷漠<i></i>俯视<i></i><i></i>，<i></i>：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>命运<i></i><i></i><i></i>消息，朕<i></i><i></i>全<i></i>。”

“让<i></i>毫<i></i>痛苦<i></i>死<i></i>。”

<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，命运<i></i><i></i>已经彻底废<i></i>。

初代命运<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>场<i></i>此凄惨。

秦君<i></i><i></i>丝毫<i></i><i></i><i></i>，<i></i>初命运<i></i><i></i>镇压奢比尸，<i></i>曾<i></i><i></i>怜悯？

被<i></i>囚禁<i></i><i></i>万<i></i>灵，<i></i><i></i>曾<i></i><i></i>？

命运<i></i><i></i><i></i>听，艰难<i></i>抬头，露<i></i><i></i>双空洞<i></i>眼睛，<i></i>向秦君，缓缓<i></i>：“关<i></i>命运，<i></i>知<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>它找<i></i><i></i><i></i>……<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>它<i></i>提示……<i></i><i></i>壮<i></i>命运……<i></i>寻找命城……”

命城！

秦君瞳孔放<i></i>，<i></i><i></i>颜王城<i></i><i></i>命城，<i></i>身<i></i>幽王城。